افسانه یدالله کلهر

می گفت: شبی در مسیر منطقه جنگی، به پایگاهی رسیدم، تصمیم گرفتم شب در آنجا بمانم و صبح بروم.
وقتی در میان بچه ها آمدم، یک نفر نشسته بود و از حاج کلهر صحبت می کرد.چه افسانه ها و داستان های دروغی تعریف می کرد. خوب گوش دادم ولی به روی خود نیاوردم، او را شناختم ولی او و دیگران مرا نمی شناختند.
فردا موقع صبحانه،دور سفره، خودم را به او رساندم و پرسیدم : شما اهل کرجید؟
گفت : بله
نام محله زندگی‌شان را گفتم. پرسید: آره چطور؟ گفتم در ابتدای محله تان یک سربالایی است؟ گفت : آره درسته!
برایش عجیب بود که این همه نشانه های دقیق را از کجا می دانم. نگذاشتم که صحبت‌هایمان بیشتر ادامه پیدا کند. صبحانه خوردیم و آماده رفتن شدم.
وقتی در ماشين نشستم،آن بنده خدا را صدا زدم و گفتم: چیزی را در این لحظه آخر به شما می گویم. راستش من خود کلهر هستم. این رو گفتم و سریع بدون این که فرصت حرف زدن بدهم، گاز دادم و حرکت کردم.
راوی : محمد رضا کلهر

#شهید_کلهر
#شهید_حاج_یدالله_کلهر